Ik en mijn Gispen

Vele mensen hebben gehoor gegeven aan de oproep om naar de Gispen Erfgoeddag een foto mee te brengen van hun dierbaarste Gispen product of Gispen herinnering. Tijdens de Erfgoeddag op 10 september 2011 zijn alle foto’s aangebracht op een wand in de fabriek van Gispen International B.V. Aan het eind van de Erfgoeddag hing de wand voor met prachtige foto’s en verhalen. Een jury heeft de vele inzendingen kritisch bekeken. Hieronder en hiernaast vindt u de inzendingen van de drie prijswinnaars.

1e prijs – Arjan Visser

Best zwaar …..
April 1998. Net aan het werk, een paar maanden aan het samenwonen. In een winkeltje aan de Botersloot in Rotterdam staat een knalrode Gispen stoel te koop. Hij is in de aanbieding voor “slechts” fl.999,-. Dat is een half maandsalaris…….maar ik ben die dag jarig. We pinnen onze rekeningen leeg en nemen de stoel lopend mee naar de Zaagmolenkade. Een zware tocht (stoel weegt 21 kg.), maar de stoel is nog steeds onze trots.

2e prijs – Marco de Bock en Erik Hooijmeijer

Een kostbaar bezoek aan Huis Sonneveld
December 2008. Vrienden komen een weekend op bezoek. Wat zullen we gaan doen? Op het Internet komen we Huis Sonneveld tegen. Nog nooit van gehoord. Ziet er wel leuk uit. Doet een beetje aan Bauhaus-architectuur denken. Daar gaan we naar toe!
Dan is het zover. We lopen Huis Sonneveld binnen. Wel eerst slofjes over de schoenen aantrekken. Wat zullen we te zien krijgen? Vol spanning lopen we het eerste vertrek in. De studeerkamer van de kinderen op de begane grond. Dat ziet er mooi uit! Daarna via de trap naar de eerste verdieping. Welving en vorm van het trappenhuis zijn eenvoudig én prachtig. Dan de woonkamer in.
Wow! Een grote ruimte met prachtige meubelen. Wat zijn dat voor meubelen? Eenvoudig en toch mooi. Ruimtelijk en toch aanwezig. Tijdloos design. Het blijken Gispen meubelen te zijn. Ter plekke worden we er verliefd op. Dat willen wij ook.
Dat gevoel wil daarna maar niet weggaan, blijft maar sluimeren. Anderhalf jaar later valt het besluit: we gaan ervoor. Halverwege 2010 de woonkamer en begin 2011 de eetkamer. Thuiskomen is sinsdien elke dag een feest. We zijn verslaafd. We kunnen zien meer zonder onze Gispen.

3e prijs – Anya Camurlu en Gerard van Hees

De tante Ton-stoelen
Een jaar of tien geleden is onze tante Ton overleden. Tante Ton (van Hees uit Soest) was de absolute favoriet van mijn vader. Een excentrieke dame met moderne opvattingen, een verademing in het conservatieve milieu dat bij ons heerste. Ons viel vanwege haar overlijden een erfenis ten deel, die we besloten te besteden aan twee fauteuils van Gispen, een stijl waar we al langer dol op waren. We waren zo blij met de stoelen, die we uiteraard ‘’de tante Ton-stoelen’’ noemden, dat we besloten verder te gaan kijken. 3 Bijzettafels volgden snel.
En zo kwamen we óók tot de aankoop van vier keukenstoelen die u op de foto ziet. Iedere avond eten we met ons gezin aan deze tafel zittend op de Gispenstoelen. Alleen een tafel, waar we zoals u ziet ook graag de kranten lezen, ontbreekt nog, die staat op ons verlanglijstje voor volgend jaar. En of de poes er dan ook nog op mag liggen……?

4e prijs – Tim de Wolf

Gispen theetafel
Het frame van de theetafel met bovenblad (op mijn schoot) wordt, circa tien jaar geleden, aangetroffen in een oud-ijzer bak van het kringloop centrum Eemnes. Vorm en uitvoering zijn onmiskenbaar Gispen. Het multiplex van het bovenblad is aangetast, de lagen liggen voor een deel los. De aluminium rand is gedeukt. Het frame is in redelijke staat. Het lijkt dienst te hebben gedaan als tafel voor een kooktoestel en is daardoor geconserveerd door een vettige laag. Door de vervuiling is ook zichtbaar dat het onderblad al lang geleden moet zijn verdwenen. Ook de wielen ontbreken.
Ondanks de incomplete toestand is restauratie interessant. het is een leuk object om naast mijn 444 bank (1e type) te plaatsen. Allereerst moet worden vastgesteld welke vorm en afmeting het onderhoud heeft gehad. Onderzoek in de eigen documentatie levert geen afbeelding op. Naspeuringen in het Gispen archief bij het Nederlands Architectuur Instituut leiden naar afbeeldingen van enige seriemodellen die verwantschap in de vorm tonen. Een gesprek met Hetty Berens geeft de treffer. Zij bezit enkele foto’s van het interieur van mevrouw Gispen – Van der Grient, de weduwe van W.H. Gispen. In die inboedel blijkt zich eenzelfde theetafel te bevinden.
Om het onderblad exact te kunnen opmeten moet de theetafel zelf worden bekeken. Er volgt prettig contact met de zoon van mevrouw Gispen. Voor het echter tot een afspraak kan komen overlijdt mevrouw Gispen en worden objecten uit haar interieur, waaronder de theetafel, overgedragen aan het Gispen museum. Met Sylvia van Schaik wordt geregeld dat de tafel uit het depot in Rotterdam naar Culemborg komt waar het onderblad kan worden opgemeten. De kleur van de bladen, deze zijn ingelegd met een fel rood soort formica, kan aan de hand van een kleurenwaaier worden vastgelegd. Tevens kunnen de wielen worden gefotografeerd. Zoals verwacht zijn deze gewoon serieproducten van circa zeventig jaar oud.
De restauratie kan nu, gesteund door de juiste gegevens, ter hand worden genomen. Het ontbrekende onderblad wordt zelf nagemaakt. Het multiplex van het bovenblad kan gelukkig worden behouden. Het wordt zorgvuldig hersteld door de lagen weer aan elkaar te lijmen. Resten van plakfolie worden verwijderd, waarbij zorg wordt gedragen dat de verfresten van een onbestemde kleur lichtgroen worden behouden. Deze verflaag zou origineel kunnen zijn. Formica, of vergelijkbaar materiaal, in de juiste kleur blijkt niet verkrijgbaar. Een goedkoop en verantwoord alternatief wordt toevallig ontdekt wanneer een kennis zijn huis voorziet van rood linoleum. Kleur en zwarte “vlammen” van het materiaal komen aardig overeen met het origineel. Dit materiaal kan los worden ingelegd zodat deze aanpassing reversibel blijft.
De juiste wielen zijn inmiddels aangetroffen op een bezweken houten theewagen die op de Amsterdamse Wallen bij grof vuil ligt. Twee van de wielen zijn verbogen. Deze kunnen gelukkig helemaal worden hersteld. Onder een dikke laag nicotineaanslag komt redelijk fraai nikkelwerk tevoorschijn. De banden van de wielen zijn vergaan. Vervangers zijn nog niet gevonden maar kunnen voor tijdelijk gebruik worden gemaakt uit dik rubber snaar.
De theetafel nadert nu voltooiing. Wat me aanspreekt in het project is hoe samenwerking met personen en instanties en combinatie van diverse restauratietechnieken hebben geleid tot het behoud van een ongebruikelijk Gispen-object, dat ook praktisch nut kan bewijzen.